jueves, 24 de septiembre de 2009

¿Why not? It's ours

Nos reíamos como lunáticas y tejíamos telarañas caliginosas que conectaban nuestras miradas. Moldeábamos nuestros sentimientos hasta convertirlos en aviones de papel y disovíamos las esperanzas bajo la lluvia. Cerrábamos los ojos sin deshacer la sonrisa y nos columpiábamos hasta creer haber atrapado la luna. Infinitamente. Jugábamos como ellos, reíamos como ellos. Pensábamos como locos. Cercenábamos el mundo a tijeretazos para comérnoslo y pegábamos las sobras como nos daba la gana.

1 comentario:

Oihane =) dijo...

Maitiiia =))
ba ezr oso polita idatzi duzuna txiki =))
eskerrik danagatik, asko zara =))
oraindik ikusi behat det bideoa eh jajajjaja
imz su ^___^